ရူးသြပ္ရင္ ၿဖစ္မယ္ (တဂ္ပုိ႕စ္)

လရိပ္ရဲ့ ပထမဆုံးတဂ္ခံရတဲ့ပုိစ္႔ေလးပါ။ တဂ္ေပးတဲ့ ဆရာေဝမိုးႏိုင္(မုံရြာ)အား ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္။ တဂ္ခံရတဲ့အတြက္လဲ ရင္ထဲမွာ အတိုင္းအဆမရွိ ဝမ္းသာမိပါတယ္။ သိပ္ေတာ့မေရးတတ္ပါဘူး ၊ ေရးတတ္သလိုဘဲ အတတ္ႏိုင္ဆုံး ေရးေပးမယ္ေနာ္။

ငယ္ငယ္ကတည္းက စေျပာရမယ္ဆိုရင္ျဖင့္ ဒိုင္ယာရီ ေရးျခင္းကို အရမ္းဝါသနာပါပါတယ္။ စိတ္ထဲက ခံစားခ်က္ကို စာအုပ္ထဲမွာဘဲ နစ္ျမဳပ္ ခ်ေရးျဖစ္ပါတယ္။ ခ်စ္လွစြာေသာ အေဖကလဲလူ႕ေလာကၾကီးကေန ထာဝရခြဲခြါသြားျပီဆိုေတာ့ အေမက စီးပြါးေရးဘဲ အာရုံစိုက္ရပါတယ္။ ကေလးေတြကိုေတာ့ ဂ႐ုစိုက္ပါတယ္။ မိန္းမသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ေယာက္က်ားမရွိဘဲ စီးပြါးရွာရတာ မလြယ္ကူပါဘူး။ အေမကေတာ့ေျပာတယ္ ဒီေလာက္စာေရးဝါသနာပါရင္ ၾကီးလာရင္ စာေရးဆရာမ လုပ္ပါတဲ့။ အဲလိုေျပာတာကို အဲဒီကတည္းက ႐ူးသြပ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ လရိပ္စာအုပ္ေတြ ဝယ္ဖတ္ရမယ္ဆိုတာ နားမလည္ခဲ့ဘူး။ ကိုယ့္ကို ဘာလုပ္ရမယ္ဆိုတာ နားမလည္ခဲ့ဘူး ( မရင့္က်က္တာ )။ ခုထိလဲ သိပ္မရင့္က်က္ေသးဘူး။ ကေလးဆန္တုန္းဘဲ။ း) ငယ္ငယ္က အေမနဲ႕လဲတူတူမေနခဲ့ရပါဘူး။ အေမက သူ႕အမရွိရာႏိုင္ငံျခားမွာအလုပ္သြားလုပ္ေနခဲ့ရပါတယ္။  အဘိုး၊အဘြား၊အကိုနဲ႕ဘဲတူတူေနခဲ့
တာပါ။ အကို ၁၀တန္းေျဖမဲ့ႏွစ္မွာမွ အေမျပန္လာတယ္။

ခုခ်ိန္မွာဆို စာကေရးဆိုရင္ေရးဘဲေပါ့ေနာ္။ ဒါေပမဲ့ စကားလုံးႂကြယ္ႂကြယ္ဝဝ ရသဆန္ဆန္ေတြ မေရးတတ္ဘူး။ ဘာစာအုပ္ဝယ္ဖတ္လဲသိလား ၊ ပုံျပင္စာအုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ အရမ္းၾကိဳက္တာ။ နဲနဲၾကီးလာေတာ့ အိမ္နားမွာ ကာတြန္းစာအုပ္ေတြငွါးဖတ္ျဖစ္တယ္။ အေမက အခ်စ္ဝတၳဳေတြဖတ္တာမၾကိဳက္ဘူး။ ခိုးဖတ္ပါတယ္။ မီကိုဇူးဇင္၊ႏိုကိုဇူးဇင္၊လမင္းမိုမို၊ရွင္မိုးနဲ႕လြန္းထားထားကိုဘဲအဖတ္မ်ားပါတယ္။ လရိပ္ဖတ္တာလြဲေနပုံရပါတယ္၊ ခုစဥ္းစားၾကည့္ေနတာေလ ၊ အကုန္မဖတ္ဘူး၊ စကားေျပာတဲ့ေနရာဘဲဖတ္တယ္။ အပ်ိဳစင္မဂၢဇင္း၊မေဟသီမဂၢဇင္း၊ အာေရာဂ်ံမဂၢဇင္းေတြဖတ္ပါတယ္။ အာေရာဂ်ံ ကိုဘဲဖတ္ျဖစ္တာမ်ားပါတယ္။ မဂၤလာေမာင္မယ္ကိုေတာ့ လတိုင္းဝယ္ဖတ္တယ္။ အကိုဝယ္လာတဲ့စာအုပ္ေတြဖတ္ျဖစ္ပါတယ္...ဆရာ ေဖျမင့္ရဲ့ ႏွလုံးသားအာဟာရ စာအုပ္ေတြပါ။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ဆရာမင္းလူ ၊ ဆရာ နီကိုရဲ စာအုပ္ေတြဖတ္ပါတယ္။  ပိန္းတာလား မသိဘူး ၊ အဲဒီလိုေတြကို မေရးတတ္ဘူး။ စာေရးရရင္ေတာ့ေပ်ာ္တယ္။ ေတြ႕တဲ့ေပၚေလွ်ာက္ေရးတာ ၊ ၾကိမ္ယပ္ေတာင္ေပၚမွာလဲေရးတယ္။ ဘာေတြေရးလဲလို႕မေမးနဲ႕။ း))

လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေတြတုန္းကေတာ့ အြန္လိုင္းမွာ စာေရးဆရာမၾကီး မစႏၵာရဲ့ စာအုပ္ေတြဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။ အရမ္းၾကိဳက္သြားပါတယ္။ ဆရာမဂ်ဴးရဲ့စာအုပ္ ( မရွိမျဖစ္မိုး ) ကို တစ္အုပ္ဘဲဖတ္ဖူးပါတယ္။ ဦးေလးလာေပးတာပါ ၊ ဖတ္ၾကည့္ပါတဲ့။ အရမ္းညႊန္းလို႕ေသခ်ာဖတ္ပါတယ္။

ခုခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ရဲ့ဘေလာ့ဂါမိတ္ေဆြ ဂ်ဴနီယာ ၊ စီနီယာေတြရဲ့ေအာင္ျမင္မႈေတြခံစားေနရတာေတြ႕ေတာ့ အရမ္းအားက်မိပါတယ္။ အသီးအပြင့္တစ္ခုခံစားခ်င္ရင္ ဒီေလာက္ ဘယ္လြယ္ကူပါ့မလဲေနာ္။ ခုေတာ့ အားရင္ စာေတြလိုက္ဖတ္ျဖစ္ေနပါတယ္။ မိတ္ေဆြေတြရဲ့ဘေလာ့မွာ စာေတြလိုက္ဖတ္ရင္း ၊ ေကာမန္႕ေတြေရးရင္းနဲ႕ေပါ့ေလ။ အရင္တုန္းက ေကာမန္႕ေတာင္မေရးတတ္ဘူး။ နဲနဲတိုးတက္လာတာေပါ့ေနာ္ (ကိုယ့္ကိုအားေပးတာ)။ သက္တံဆယ္စင္းစာအုပ္( ထုတ္ေဝသူ ကိုရန္ေအာင္(ေရခဲငွက္) ၊ လရိပ္ ေၾကာ္ျငာေပးတယ္ေနာ္ ၊ ေရာင္းေကာင္းေနတာလဲ ၾကားရပါတယ္ ၊ ဒုတိယအၾကိမ္ထြက္ေတာ့မယ္ဆိုတာလဲ ကိုရန္ေအာင္ FB မွာေတြ႕ပါတယ္၊ ဒီေနရာကေနဘဲ လိႈက္လွဲစြာဝမ္းသာဂုဏ္ယူမိပါေၾကာင္း ေျပာခ်င္ပါတယ္ ) လဲ ကိုယ့္လက္ထဲမွာဆိုေတာ့ အရမ္းကာေရာ္ အလြယ္တကူမဖတ္ဘူး။ ေသခ်ာခံစားျပီးဖတ္ပါတယ္။ ဖတ္ရမွာ ႏွေျမာေနမိတယ္ ၊ ကုန္သြားမွာစိုးလို႕ေလ။ အဲ.....ဒီလိုလဲမဟုတ္ေသးပါဘူး။ တစ္ေန႕တစ္ပုဒ္ေတာ့မွန္မွန္ဖတ္တယ္။ ဒီတစ္ေခါက္ ရန္ကုန္ျပန္ရင္လဲ ရသမ်ားမ်ားပါတဲ့စာအုပ္ေတြ ဝယ္ဖတ္မယ္လို႕ စိတ္ကူးထားတယ္။ အေမကေတာ့ေျပာတယ္ ၊ ရသ လိုခ်င္ရင္ စာအုပ္မွန္သမွ် အကုန္ဖတ္တဲ့ ( ေက်းဇူးပါေမေမ )။ အေမက ကြန္ျပဴတာ တအားၾကည့္တာ မၾကိဳက္ျပန္ဘူး။ လရိပ္ရဲ့မ်က္လုံးကို စိတ္ပူလို႕ပါ။ အကိုက အျမဲေျပာတယ္ ၊ မ်က္လုံးဆိုတာ အစားျပန္မရဘူးတဲ့ ၊ ကိုယ့္ကိုသိပါတဲ့ ၊ လူၾကီးျဖစ္ေနျပီတဲ့ ၊ နားလည္ပါတဲ့။

လရိပ္ဘေလာ့မွာ ဝတၳဳတိုထက္ကဗ်ာေတြ ေရးဖြဲ႕ေနတာကေတာ့ ဘယ္လိုေျပာရမယ္မသိပါဘူး။ ခံစားခ်က္ေၾကာင့္လို႕ဘဲေျပာရမလား၊ သူ႕အလိုလို စကားလုံးေတြက အာရုံထဲမွာ ေပၚလာတာ။ ခံစားခ်က္မရွိရင္လဲ မထြက္လာေတာ့ပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ လရိပ္က စာေရးျခင္းကို ႏွစ္သက္သူပါ။ ဝတၳဳေတြလဲ ေရးခ်င္ပါတယ္။ လရိပ္ၾကိဳးစားျပီး ေရးၾကည့္ပါအုန္းမယ္။ စိတ္ညစ္ေနရင္ စိတ္ထြက္ေပါက္က စာေရးျခင္းပါဘဲ။

ေနာက္တစ္ခု လရိပ္႐ူးသြပ္ေနတာ ဘာလဲဆိုေတာ့ Graphic and Web design  ပါဘဲ။ Graphic and Web ဒီဇိုင္နာတစ္ေယာက္ အရမ္းျဖစ္ခ်င္ပါတယ္။ စင္ကာပူဒီဇိုင္းေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းတက္ေနရင္း တဝက္တပ်က္ ေနမေကာင္းလို႕ ေက်ာင္းထြက္လိုက္ရပါတယ္။ ဒီႏိုင္ငံမွာလဲ graphic နဲ႕ပတ္သက္တဲ့အလုပ္လုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမွာ ကေလးငယ္ေလးေတြ မူၾကိဳေက်ာင္းျပီးရင္ ကေလးဘြဲ႕ဝတ္စုံေလးေတြ ၊ အကၤ်ီလွလွေလးေတြဝတ္ ၊ ဓာတ္ပုံ႐ိုက္ၾကျပီး စာအုပ္ထုတ္ၾကပါတယ္။ လရိပ္က အဲဒီအတြက္စာအုပ္ထဲမွာပါဝင္မဲ့ေဘာင္ေတြ (Frame )ကို ဒီဇိုင္းလုပ္ေပးရပါတယ္ ၊  ဓာတ္ပုံအယ္ဘမ္ရဲ့မ်က္ႏွာဖုံးေလးေတြကိုလဲ ဒီဇိုင္းဆြဲေပးရပါတယ္။ သူေဌးကလဲ လရိပ္ရဲ့ဒီဇိုင္းေတြၾကိဳက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ေလ ကံၾကမၼာက ကိုယ့္ဘက္မွာ လုံးလုံးလ်ားလ်ား မရွိဘူး။ း((  က်န္းမာေရးေၾကာင့္ အလုပ္ထြက္လိုက္ရပါတယ္။ လရိပ္ကလဲ ခဏခဏ ေနမေကာင္းျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ျဖစ္လိုက္ရင္လဲ အၾကီးအက်ယ္ေတြၾကီးပါဘဲ။ ကိုယ္ပါလာတဲ့ အတိတ္ကကံေၾကာင့္လို႕ဘဲေျပာရမလား ၊ ဟိုဘဝက သူမ်ားကို ဘာလုပ္ခဲ့လဲမွမသိတာ။

႐ူးသြပ္ျခင္းေတြ ဆက္ဆက္ေနတယ္။ ဒီဇိုင္းေက်ာင္းတက္ျပီးတည္းက D-SLR (Digital single-lens reflex) ကင္မရာ ( တကယ္ေတာ့ ေမ်ာက္အုန္းသီး ကင္မရာပါ )နဲ႕ပုံေတြကို တအား႐ိုက္ခ်င္တာ။ သိပ္ကို႐ူးသြပ္ေနလို႕ အကိုက ဝယ္ေပးရွာတယ္။ ႐ိုက္တယ္။ သိပ္မ႐ိုက္တတ္ေတာ့ အကိုက ေျပာတယ္။ ဒါဆိုရင္လဲ ေအာ္တိုမစ္တစ္ဟာနဲ႕ဘဲ ႐ိုက္ပါတဲ့။ Manual မထားနဲ႕တဲ့။ မျဖစ္ႏိုင္တာ အကိုရာ။ ဒီကင္မရာနဲ႕ အေနာက္မႈန္ေရွ႕ၾကည္ ၊ ေရွ႕မႈန္အေနာက္ၾကည္ ဒါမ်ိဳးေတြ႐ိုက္ခ်င္လို႕ဒီကင္မရာဝယ္တာပါဆိုမွ။ အကိုက ေျပာတယ္။ ညီမေလးတဲ့ Manual နဲ႕႐ိုက္တာ ပုံေတြပိုဝါးေနတယ္တဲ့။ လရိပ္လဲ ၾကိဳးစားျပီး႐ိုက္ပါတယ္။ ပုံ ၃၀ေလာက္႐ိုက္မွ ေကာင္းေကာင္းေလး တစ္ပုံရတယ္။ ေက်နပ္ပါတယ္။ ႐ူးသြပ္ျခင္းေတြ ေလာဘၾကီးတယ္လို႕မထင္ပါနဲ႕။ ဒါလဲ ႐ူးသြပ္ရင္ ေအာင္ျမင္ႏိုင္တာဘဲေနာ္။

႐ူးသြပ္ရင္ျဖစ္မယ္ ဆိုေပမဲ့ ခုခ်ိန္မွာ ဘာမွမျဖစ္လာေသးတဲ့အတြက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဆက္ၾကိဳးစားရင္း ေနာင္တကယ္ျဖစ္မဲ့အခ်ိန္ကို ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တေနမိပါေတာ့တယ္။

P.S... ဒီ post ကေတာ့ မဖ်ားခင္ ႏွစ္ရက္ေလာက္ထဲက ေရးထားတာမလို႕ပါ။


ေလးစားစြာျဖင့္
လရိပ္အိမ္