ေရာင္စုံ-----ႏွင္းဆီမ်ား

လြန္ခဲ့တဲ့အပတ္ တနဂၤေႏြက အေဒၚနဲ႕ႏွင္းဆီပန္းသြားၾကည့္ျဖစ္တယ္။ ပထမေတာ့ ကားတတန္ ၊ ေျမေအာက္ရထားတသြယ္ စီးျပီးသြားမလို႕ပါ။ အဲလိုသြားရင္ အခ်ိန္သိပ္မကုန္ဘူးေလ။ ဒါေပမဲ့အဲလိုသြားရင္ လမ္းအမ်ားၾကီးေလွ်ာက္ရမယ္ဆိုလို႕။ အေဒၚက ေျခေထာက္သိပ္မေကာင္းဘူးေလ။ အဲဒါနဲ႕ဘတ္စကား ႏွစ္ဆင့္စီးျပီးသြားဖို႕ဆုံးျဖတ္လိုက္ရတယ္။ ဟိုေရာက္ေတာ့လဲ မထူးပါဘူး ၊ အထဲေရာက္ေအာင္ လမ္းေတာ္ေတာ္ ေလွ်ာက္ရတာဘဲ။

ပထမကားစစီးျဖစ္ေတာ့ အေနာက္မွာဘဲဝင္ထိုင္ျဖစ္တယ္။ အေရွ႕မွာက ဦးစားေပးခုံေတြမို႕လို႕။ အေဒၚက ေျခေထာက္သိပ္မေကာင္းဘူးဆိုေတာ့ လရိပ္က ထိုင္လို႕လြယ္တဲ့ အဝထိုင္ခုံေပးထိုင္လိုက္တယ္။ လရိပ္က ဝင္ရခက္တဲ့အထဲကိုဝင္တာ။ ပထမတတန္းကို မဝင္ခ်င္ဘူး။ အဲဒီလူၾကီးကဝလို႕။ ေနာက္တလိုင္းကလူၾကီးက ပိန္တယ္။ လူၾကီးေတြက အေဒၚအသက္ေလာက္ရွိပါတယ္။ ဝင္ဝင္ျခင္းဘဲ အဲဒီလူၾကီးက " အားနာပါတယ္"တဲ့ ၊ လရိပ္က "ရပါတယ္"လို႕ျပန္ေျပာတယ္။ 

လရိပ္က အိတ္ႏွစ္လုံးလြယ္ထားတာပါ ၊ ပိုက္ဆံအိတ္ရယ္ ၊ ကင္မရာအိတ္ရယ္။ ခဏေနေတာ့ ေဘးနားက လူၾကီးက လာေမးတယ္ 

"ဒီအမဲေရာင္အိတ္ထဲကဘာလဲ"

"ကင္မရာပါ"

"ဪ ဘယ္သြားမလို႕လဲ"

"ပန္းသြားၾကည့္မလို႕"

"ဘယ္မွာသြားၾကည့္မွာလဲ"

"စြတ္လင္မွာ"

သုံးခြန္းအေမးအေျဖျပီးေတာ့ လရိပ္နားကို တိုးလာတယ္။ အေဒၚကလဲ အသံၾကားေတာ့ လွမ္းၾကည့္တယ္။ 

ျပီးေတာ့ သူကမၾကားသလိုလိုနဲ႕

"ဘယ္မွာ"

"စြတ္လင္မွာ"

"အဲဒီကိုသြားရင္ ဒီကားနဲ႕မေရာက္ဘူး"

"က်မသိတယ္ ၊ ကားေျပာင္းအုန္းမွာ"

အဲဒါလဲ ေျပာျပီးေရာ လရိပ္နားကို ပိုတိုးလာတယ္။

"အင္း အင္း အျပင္ေလးဘာေလးထြက္တာ ေကာင္းတာေပါ့"

"ဟုတ္တယ္ ၊ ဒီေန႕ေနသာတယ္ေလ"

အဲဒီလူၾကီးက လရိပ္နားကို ထပ္တိုးလာျပန္တယ္။ လရိပ္က ျပတင္းေပါက္နဲ႕ကပ္ရပ္သားျဖစ္ေနျပီ။ လရိပ္လဲ ေၾကာက္ေၾကာက္လာတယ္။ အဲဒါနဲ႕အျမန္ထြက္ျပီး အေဒၚထိုင္ေနတဲ့ေနရာနားမွာ မတ္တပ္သြားရပ္ေနလိုက္တယ္။ လရိပ္ထြက္လာေတာ့ ေနရာလြတ္သြားျပီေလ။ အဲဒီမွာ လင္မယား၂ေယာက္ကလဲ ထိုင္ခ်င္လို႕ထင္ပါရဲ့ ၊ လရိပ္အေမအရြယ္ေလာက္ရွိတဲ့အေဒၚၾကီးက လာထိုင္တယ္။ ဒီတခါက်ေတာ့ အဲဒီလူၾကီးက အထဲမွာထိုင္ျပီး အေဒၚၾကီးကို အျပင္မွာေပးထိုင္လိုက္တယ္။ အေဒၚၾကီးဘာျဖစ္မလဲလို႕ လွမ္းၾကည့္လိုက္တာ အေဒၚၾကီးက အထင္လြဲသြားပုံရတယ္။ 

"သမီး ထိုင္မလို႕လား"

"ဟင့္အင္း မထိုင္ပါဘူး"

"ဟုတ္လား ၊ ဒါဆို ေက်းဇူးေနာ္"

"ဟုတ္ကဲ့ ၊ ရပါတယ္ ၊ အားမနာပါနဲ႕"

အဲဒီလူၾကီးက အေဒၚၾကီးကို စကားစေျပာတယ္။ "ေကာင္မေလးက သူ႕အဘြားနားသြားရပ္ေနတာ" ၾကားလိုက္ရေတာ့ ရယ္ခ်င္စိတ္ကိုမနဲျမိဳသိပ္လိုက္ရတယ္။ အေဒၚၾကီးအမ်ိဳးသားက လရိပ္နဲ႕မလွမ္းမကမ္းမွာ ျပဳံးစိစိနဲ႕ရပ္ေနတယ္။ ျပီးေတာ့ အေဒၚၾကီးအမ်ိဳးသားလဲ သူ႕အမ်ိဳးသမီးနားသြားရပ္ေနျပီး သူတို႕သုံးေယာက္စကားေတြေျပာၾကတယ္ ၊ အက်ယ္ၾကီး ၊ အက်ယ္ၾကီးဘဲ။ ကားထဲမွာ စကားက်ယ္က်ယ္မေျပာရဘူး လို႕ ေရးထားတယ္။ ဘာေတြေျပာလို႕ ဘာေတြျငင္းမွန္းမသိဘူး။ ကားတကားလုံး သူတို႕အသံၾကီးဘဲ။ ေကာင္ေလးတေယာက္ထလာျပီးသူတို႕ကို လာေျပာသြားတယ္ "အားနာပါတယ္ ၊ ေက်းဇူးျပဳ၍ ခင္ဗ်ားတို႕စကားေျပာတာ နဲနဲတိုးျပီးေျပာေပးပါ ၊ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္" ။ ၃ေယာက္လုံးအသံတိတ္သြားတယ္။ လရိပ္လဲ ေနရာရသြားေတာ့ သြားထိုင္တယ္။ လရိပ္ပထမ မေရြးခဲ့တဲ့ခုံကလူလြတ္သြားလို႕။ နဂိုတည္းက အဲဒီခုံဘဲေရြးသင့္တာ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာဘဲ အေနာက္ကလူေတြဆင္းသြားတယ္။ အေဒၚၾကီးနဲ႕သူ႕အမ်ိဳးသား အေနာက္က ေနရာမွာသြားထိုင္ၾကတယ္။ နဲနဲၾကာေတာ့ အသံၾကားတယ္။ ဘာသံထင္လဲ? အေဒၚၾကီးက သူ႕ေယာက္က်ားကို ဆူေနတာ။ " ငါလဲ ဟိုေကာင္မေလးထသြားေတာ့ အဲဒီေနရာမွာသြားထိုင္လိုက္တယ္ ၊ သူက စကားေတြစြတ္စပ္ေျပာေနတာကိုး ၊ နင္ကေကာဘာလို႕သူနဲ႕သြားစကားေျပာတာလဲ @#@#----"  ။ 

လရိပ္တို႕ဆင္းတဲ့အထိ သူ႕ေယာက္က်ားကိုဆူေနတုန္းဘဲ။ ေနာက္ကားတစီးေျပာင္းျပီးတာနဲ႕ လရိပ္ၾကိဳက္တဲ့ႏွင္းဆီပန္းျခံထဲကို ေတာ္ေတာ္လမ္းေလွ်ာက္ျပီးမွ ေရာက္သြားတယ္။ ျခံၾကီးတျခံလုံး ႏွင္းဆီပန္းေတြပါဘဲ။ ရာသီဥတုကအရမ္းေကာင္းေတာ့ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ရတာ အဆင္ေျပတယ္။ 

ဓာတ္ပံုေတြမ်ားေတာ့ ဗီဒီယိုဖိုင္နဲ႕ဘဲတင္လိုက္တယ္။ အက်ယ္ခ်ဲ႕ၾကည့္ရင္ မႈန္မယ္ထင္တယ္။ ပုံေတြကိုေတာ့ လရိပ္မျပင္ထားပါဘူး။ ႐ိုက္ထားတဲ့အတိုင္းဘဲ ဗီဒီယိုဖိုင္လုပ္ထားတာပါ။ သီခ်င္းကေတာ့ ကိုစိုးသူရဲ့သီခ်င္းပါ။

ေလးစားစြာျဖင့္

လရိပ္အိမ္