အေတြးမ်ားေနေသာ...

အေမျပန္သြားျပီးတည္းက ဝမ္းနဲတဲ့စိတ္နဲ႕စာေတြမေရးျဖစ္ခဲ့ဘူး။
ေရးထားတာေတာ့ရွိတယ္။ တဝက္တဝက္ေတြနဲ႕။
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ဆရာဝန္ပါ။ သူက မႏွစ္တည္းကလာတာပါ။
သူငယ္ခ်င္းဆိုေပမဲ့ ျမန္မာမွာ တခါဘဲေတြ႕ဖူးတာပါ။ အေမရဲ့သူငယ္ခ်င္းက မိတ္ဆက္ေပးတာပါ။
လရိပ္ညီမဝမ္းကြဲေလးနဲ႕ေနတဲ့ျမိဳ႕တူပါတယ္။ အိမ္နီးပါတယ္။ သူတို႕က ညေက်ာင္းတက္ေတာ့ ကိုယ့္ထပ္ပိုရင္းႏွီးခင္မင္ပါတယ္။
လရိပ္ကအဲဒီျမိဳ႕နယ္မွာေနခ်င္တာ ၊ ဟိုးအထက္တန္းေက်ာင္းမတက္ခင္တည္းက။ အဲဒီအထက္တန္းေက်ာင္းကအဲမွာမဟုတ္ဘူး။ လရိပ္က အဲဒီျမိဳ႕နယ္ကညေစ်းနားမွာ အိမ္ငွါးေနခ်င္တာ၊ခုေတာ့ အလုပ္မလုပ္ႏိုင္လို႕ပိုက္ဆံမရွိလို႕ဦးေလးအိမ္မွာလာေနတာ။ သူတို႕နဲ႕ျမိဳ႕နယ္တူဘူး။
လရိပ္ေဆးရုံတက္ရ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတာနဲ႕တေလာကမွ ေတြ႕ျဖစ္တာပါ။
ဒီျမိဳ႕နဲ႕ေဝးတဲ့ေနရာမွာသူ တႏွစ္ ေဟာက္(စ) ဆင္းရမွာျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီအတြက္ ထပ္ဝမ္းနဲေနပါတယ္။
လရိပ္နဲ႕ေန႕လည္တည္းကခ်ိန္းထားတာ ၊ သူေက်ာင္းျပန္ရင္ အြန္လိုင္းမွာေတြ႕မယ္ဆိုျပီး ညီမဝမ္းကြဲနဲ႕ညေစ်းလိုက္သြားတယ္။
ဖုန္းဆက္ေတာ့ သူမဟုတ္ဘူး၊ သူ႕အေဖျဖစ္ေနတယ္။ စစ္ေဆးေမးျမန္းေနတာနဲ႕။ ေနမေကာင္းေတာ့ အသံကဘာျဖစ္ေနမွန္းမသိဘူး။ အဲဒါသူ႕အေဖက ဘာသံလဲတဲ့။ ဘာေျပာတာလဲ ၊ ဘယ္သူလဲနဲ႕ စုံသြားတာဘဲ။
အဲဒါနဲ႕ ညီမဆီဆက္ၾကည့္ေတာ့ ညေစ်းသြားတာတဲ့ ၊ သူဖုန္းက်န္ခဲ့လို႕တဲ့။
စိတ္မေကာင္းေတာ့ျဖစ္သြားတယ္။ လရိပ္နဲ႕အရင္ခ်ိန္းထားတာေလ။ ဘာျဖစ္လို႕အဲလိုလုပ္တာလဲ။

တနဂၤေႏြက လရိပ္ရယ္၊ သူရယ္၊ ညီမဝမ္းကြဲ၂ေယာက္ရယ္၊ ညီမဝမ္းကြဲ ၂ေယာက္ထဲက သူနဲ႕နဲနဲဘဲခင္တဲ့ညီမဝမ္းကြဲတေယာက္ရဲ့သူငယ္ခ်င္းေျမပဲမတေယာက္ရယ္ ေရွာ့ပင္းသြားၾကတာ။
သူနဲ႕ခင္တဲ့ညီမေလးက ၁နာရီခြဲခ်ိန္းတာ။ ဒါေပမဲ့ လရိပ္က ေျမေအာက္ရထားကိုသြားတဲ့ကားအလကားရလို႕ေျမေအာက္ရထားစီးျပီးလာတာ ပိုေစာေရာက္တယ္။ ၁နာရီ၁၀မိနစ္ဆိုေရာက္ျပီ။
သူတို႕၃ေယာက္က ၂နာရီမွေရာက္တယ္။ အဲဒါ သူနဲ႕ခင္တဲ့ညီမေလးကို ဆူတယ္ဗ်ာ။
ခု သူက်ေတာ့ဘာထူးတုန္း၊ ၉နာရီခြဲေက်ာင္းဆင္းတာ ၊ ၁၁နာရီခြဲခါနီးမွေရာက္လာျပီးစကားလာေျပာတယ္။ အိမ္နဲ႕ေက်ာင္းနဲ႕နီးနီးေလးကို။ ညေစ်းသြားၾကတာေလ။
ဒီမွာကဝမ္းနဲလို႕မျပီးေသးဘူး။ ၁၂နာရီခြဲေတာ့ သူအိပ္ခ်င္ျပီတဲ့။ ေန႕လည္ထဲက ခ်ိန္းတာ ကြန္ျပဴတာမအားဘူးတဲ့။ လရိပ္လဲေစာင့္လိုက္တာ မြန္းၾကပ္လာလို႕အျပင္ထြက္သြားတယ္။
သူတက္လာရင္ကိုယ္မရွိေတာ့မေကာင္းမွာစိုးလို႕ဖုန္းဆက္ျပီးေျပာတယ္။ အြန္လိုင္းမတက္လာနဲ႕ေတာ့လို႕၊အျပင္ေရာက္သြားျပီလို႕။ သူက ဘာျဖစ္လို႕လဲတဲ့။
လရိပ္က ဖုန္းထဲမွာမေျပာခ်င္ဘူးလို႕၊ ငိုလိမ့္မယ္လို႕ေျပာေတာ့ သူဘဲေျပာတာ ေက်ာင္းဆင္းရင္ အြန္လိုင္းတက္ခဲ့မယ္တဲ့။

ျပီးေတာ့ လရိပ္ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနပါတယ္။ မအိပ္ႏိုင္တာ ၂ရက္ရွိပါျပီ။ အိပ္ခ်င္တယ္ ၊ အိပ္လို႕မရတာ။
ရင္တုန္ျပီးေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေမာတယ္လို႕ ခံစားေနရပါတယ္။ (mitral valve prolapse) ပါ။
သိပ္အေရးမၾကီးဘူးလို႕ထင္ပါတယ္။ ေဆးေတာ့ရွိတယ္။
ဆရာဝန္သြားျပရင္ေကာင္းမလားလို႕ထလာျပီး အြန္လိုင္းတြန္ကင္လာယူတာ။ ယူမရဘူးျဖစ္ေနတယ္။ မနက္မွ တြန္ကင္ယူၾကည့္လိုက္အုန္းမယ္။


လရိပ္သိသေလာက္ေပါ့ေလ ... ညီမဝမ္းကြဲေခၚတဲ့ေနရာတိုင္း သူလိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ ေက်ာင္းက ညီမေလးနားမလည္တဲ့စာေတြရွင္းေပးတယ္။
ခုလရိပ္က နက္ဖန္ တနဂၤေႏြတုန္းကသြားတဲ့ေနရာသြားမယ္ ၊ တေယာက္ထဲသြားမွာလဲ သူသိတယ္။ သူဒီတေလာအရမ္းအလုပ္မ်ားေနပါတယ္တဲ့။
သူကကူညီခ်င္ပါတယ္တဲ့။ လရိပ္က သူ႕ကိုမေခၚသြားခ်င္ပါဘူး။ ေရွာ့ပင္းဆိုတာ ေယာက္က်ားေလးေတြ အမုန္းဆုံးေနရာမဟုတ္လား။ ေခၚဖို႕အစီအစဥ္မရွိပါဘူး။
အဲလိုျငင္းတဲ့အတြက္ ထပ္ဝမ္းနဲပါတယ္ကြယ္။
ေရွာ့ပင္းေတာ့မၾကိဳက္ဘူး။ ဒါမဲ့ ညေစ်းကိုေတာ့ သူကပစၥည္းေတြၾကည့္ခ်င္တယ္ဆိုျပီးအထပ္ထပ္အခါခါေျပာသြားတယ္။ သူအဲလိုေျပာလိုက္မွ ေဆး၂ခါ ဆက္ေသာက္ျဖစ္သြားတာ။

ေဆးမေသာက္တာၾကာသြားျပီမို႕ ခုျပန္ေသာက္ေနပါတယ္။  ခုဘဲ ေသာက္တာ ၂ခါဆက္တိုက္ရွိျပီ။
မနက္ေကာင္းသြားရင္ေတာ့ သြားမျပေတာ့ဘူး။ ေနာက္အပတ္ေစာင့္ၾကည့္လိုက္အုန္းမယ္။
အားလုံးရဲ့ဘေလာ့ကိုေတာ့လာျဖစ္ႏိုင္ေအာင္ၾကိဳးစားပါ့မယ္။

ေလးစားစြာျဖင့္
လရိပ္အိမ္

ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း

ဘဝ ပင္ပန္း ၾကမ္းတမ္းလြန္းေတာ့
ေကာင္းကင္ကိုလဲ ေမာ့မၾကည့္အားဘူး
ပူေလာင္လြန္းတဲ့ဘဝအတြက္
ေလေျပညင္းေတြ
ၾကယ္စင္ေတြ ေကာင္းကင္မွာ
ရွိတာသူမသိခဲ့ဘူးေလ............

ေမွ်ာ္လင့္မထားပဲ
အဲဒီေပၚေရာက္သြားဖူးတယ္
ၾကယ္စင္ေတြက လွတယ္ေနာ္
ေလေျပေအးရယ္တန္ဖိုးရွိလိုက္တာ
လမင္းရဲ့အလင္းနဲ႕ေလာကကိုအေပၚဆီးက
လွပစြာျမင္ခဲ့ဖူးတယ္...............
က်ေနာ္ေလ ဘဝေတာင္ေမ့ခဲ့တယ္

ဟိုး~~~~အျမင့္ၾကီ:ေရာက္မွ
ဟိုး~~~~ေအာက္ဆုံးကိုျပန္ျပဳတ္က်သြားတယ္
အဲဒီေကာင္းကင္ေပၚကဘဝကိုတန္ဖိုးထားတဲ့ က်ေနာ္
မ်က္ရည္ေတြဝဲျပီး ေကာင္းကင္ကို ေငးေမာ့ၾကည့္ေနမိတယ္
လဲက်ေနရာကျပန္ထဖို႕အခ်ိန္ယူရမယ္
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတာ့ ရင္မွာအျပည့္ပဲ။


ေလးစားစြာျဖင့္
လရိပ္အိမ္