Monday, December 31, 2012

သူႏွင့္၂၀၁၂ ေနာက္ဆုံးရက္



ဒီေန႕သည္ ႏွစ္တစ္ႏွစ္အကုန္ ၊ ေနာက္တစ္ႏွစ္သို႕ကူးေျပာင္းမည့္ေန႕ျဖစ္သည္။ 
သူဒီေန႕ဘာေတြလုပ္ခဲ့လဲ။ သူဒီေန႕ေဆးခန္းျပရန္ ဆရာဝန္ႏွင့္ခ်ိန္းထားသည္။ ညေနမွျပရမည္ျဖစ္သည္။
ဒီေန႕အမတစ္ေယာက္လဲ သူျပသည့္ေဆးရုံတြင္ ေဆးခန္းျပစရာရွိ၍ ေဆးရုံၾကီးတြင္ သူ တြန္ကင္ အေစာၾကီးသြားယူေပးသည္။ အြန္လိုင္းတြင္ တြန္ကင္ျပည့္ေနျပီျဖစ္သည္။ မနက္အေစာၾကီးသြားယူႏိုင္ရင္ေတာ့ နံပတ္ရပါသည္။
ခါတိုင္းမနက္ ၉နာရီခြဲ ၊ ၁၀နာရီထိအိပ္ျဖစ္သည္။ ညဆိုရင္ သူအျမဲေနာက္က်မွအိပ္ျဖစ္သည္။ သူအိပ္မေပ်ာ္ပါ။ မနက္က ၅နာရီ၁၅မိနစ္ထရမည္ျဖစ္၍ မေန႕ညေတာ့ ၁၂နာရီကိုအတင္းအိပ္ပစ္လိုက္သည္။ အတင္းအိပ္တိုင္းအိပ္ႏိုင္သည္လို႕မထင္ပါႏွင့္။ မေန႕ကလဲ အေစာၾကီးထထားေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ေကာ္စကိုတြင္ ပစၥည္းသြားဝယ္စရာရွိေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ သူခရီးသြားစရာရွိသည္။ သူငယ္ခ်င္းမွာထားေသာပစၥည္းမ်ားသြားဝယ္ရန္ျဖစ္သည္။ ဒီတစ္ပတ္သြားမဝယ္ရင္မမွီေတာ့။ သို႕ေသာ္သူ႕တြင္ကတ္ျပားမရွိပါ။ ကတ္ျပားမရွိရင္ဝင္ခြင့္မရွိ။ ဦးေလးမွာ ေကာ္စကိုကတ္ရွိသည္။ ဦးေလးက အလုပ္တက္ေတာ့ ဦးေလးအလုပ္နားတဲ့ရက္ဘဲသြားလို႕ရသည္။ 

ဒီ၂ရက္ေတာ္ေတာ္ေအးပါသည္။ ၈ဒီဂရီထိက်သည္ ၊ မေန႕ကမိုးရြာေသာေၾကာင့္ စိမ့္ျပီးေအးသည္။ ဒီေန႕မိုးမရြာပါ ၊ သို႕ေသာ္လည္းေအးသည္။ ဒီေန႕၉ဒီဂရီပါ။ 

၂ရက္ေလာက္အိပ္ေရးမဝေတာ့ ၊ ဒီေန႕သူဘာျဖစ္သြားသလဲ။
 ေဆးခန္းသြားျပျပီးျပန္လာေတာ့ ညေန ၅ နာရီရွိျပီ။ အမွန္ေတာ့ သူသြားလည္ခ်င္ေသးသည္။ ဖိနပ္ျပတ္သြားေသာေၾကာင့္ အိမ္ကိုမအီမလယ္ႏွင့္ျပန္လာရသည္။ အေဒၚက ဦးေလးေခၚေသာကုန္တိုက္ကို လိုက္သြားရမည္ျဖစ္၍အမိႈက္မပစ္ႏိုင္ပါ။ သူဖိနပ္ျပတ္ေနတာႏွင့္အေတာ္ပင္။ ရွိသမွ်အိမ္ကအမိႈက္ေတြအကုန္လႊတ္ပစ္မည္၊ရွိသမွ် ဖိနပ္အစုတ္ေတြလႊတ္ပစ္လိုက္မည္။ ဒီေန႕ထီဆုၾကီးထိုးထားသည္။အမိႈက္ကားက ည၆နာရီခြဲမွလာမည္။၅နာရီမွေရာက္ေတာ့အိမ္နားကကုန္တိုက္ကိုဝင္သည္။ ဖိနပ္ျပတ္ႏွင့္ေလွ်ာက္သြားၾကည့္သည္။ အမွန္က သူ အိုဗာတင္းေအးေအးေလးေသာက္ခ်င္ေသာေၾကာင့္သြားဝယ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ကုန္တိုက္စမဝင္ထဲက တယ္လီဖုန္းရွာမေတြ႕။ သူစိတ္ထင္တာ ဘတ္စကားေပၚမွာက်န္ခဲ့ျပီ။ သူျပာသြားသည္။ အေဒၚက အဲဒီဘတ္စကားႏွင့္ဆက္လိုက္သြားျပီး ၈မွတ္တိုင္အေရာက္တြင္ဆင္းရမည္ျဖစ္သည္။ အေဒၚကိုဖုန္းဆက္ရန္အတြက္ သူအိမ္ျပန္မွျဖစ္မည္။ ဖိနပ္ျပတ္ၾကီးႏွင့္ေျပးသည္။ ေျပးရင္းႏွင့္သူသတိရသြားသည္။ ဖုန္းကို သူ႕အိတ္၏ေဘးအိတ္တြင္သူထည့္ထားသည္ဘဲ။ ႏိႈက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဖုန္းက ရွိေနသည္။ သူေပ်ာ္သြားသည္။

ကုန္တိုက္ဆက္ပတ္သည္။ ေဝဖာ ၁ ဗူး ၊ အိုဗာတင္းတစ္ဗူးဝယ္ျပီး အဝတြင္ ထီးေရာင္းေန၍ သူၾကည့္လိုက္သည္။ ေပါ့ျပီးသယ္ရလြယ္ကူေသာထီးမ်ားကို သူၾကိဳက္သည္။ တစ္ေခ်ာင္းဝယ္လိုက္သည္။ ပိုက္ဆံအိတ္ကိုလက္တြင္ဒီတိုင္းခ်ိတ္ျပီးကိုင္လာသည္။ ျပီးေတာ့ အိမ္ျပန္ရန္ စက္ေလွကားႏွင့္အေပၚတက္သည္။ အေပၚေရာက္ေတာ့ သူလိုခ်င္ေသာအေႏြးထည္ကို ထပ္သြားၾကည့္သည္။ ေစ်းထပ္က်သြားသည္။ ဝယ္သင့္မဝယ္သင့္ သူမသိ ၊ ၾကိဳက္တာေတာ့ အရမ္းၾကိဳက္သည္။ ဒီတေလာအကုန္အက်ေတြအရမ္းမ်ားသည္။ သြားသြားၾကည့္တာေတာ့ ၅ခါေလာက္ရွိျပီ။ သူ႕မွာ ၂ ဖက္ဝတ္လို႕ရေသာအေႏြးထည္မရွိပါ။ ၂ဖက္ဝတ္လို႕ရေသာအေႏြးထည္ကို သူလိုခ်င္ေနခဲ့မိတာၾကာေနျပီျဖစ္သည္။ ပိုက္ဆံအိတ္ေဘးခ်ျပီး အကၤ်ီကို ျဖန္႕ၾကည့္လိုက္သည္။ ေစ်းေမးသည္။ ဘယ္ရက္ထိေလွ်ာ့မလဲေမးသည္။ မနက္ျဖန္ ထိဘဲေလွ်ာ့မည္တဲ့။ ျပီးေတာ့ သူထြက္သြားသည္။  အင္တာနက္အတြက္ေဆာင္ရန္ Bill ေရာက္ေနျပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူ 7-11 မွာသြားေဆာင္သည္။ ေဆာင္မည္လုပ္ေတာ့ သူ႕လြယ္အိတ္ထဲက ပိုက္ဆံအိတ္ကိုရွာသည္။ မေတြ႕ေတာ့ ၊ သူ ေတာ္ေတာ္ထူပူသြားသည္။ အထဲတြင္ အင္တာနက္ေဆာင္ရန္ ပိုက္ဆံ ၊ ဆရာဝန္ျပရင္ သုံးေသာကတ္ ၊ အေရးၾကီးဆုံးက ပိုက္ဆံထုတ္ေသာကတ္ ဒါေတြအကုန္လုံး အဲဒီပိုက္ဆံအိတ္ထဲမွာ။ သူ ထီးဆိုင္ကိုေျပးသည္။ ေအာက္ကို တစ္ခါဆင္းရသည္ ၊ လူေတြက ေတာ္ေတာ္မ်ားသည္။ တိုးေဝွ႕ျပီး သြားရသည္။ ေတာင္းပန္ပါတယ္ သြားခြင့္ေပးပါ ေအာ္သြားရသည္။ ထီးဆိုင္ေရာက္ေတာ့ ပိုက္ဆံအိတ္ကမရွိ။ ေခါင္းထဲမွာ ေတာ္ေတာ္စဥ္းစားလိုက္မွအေျဖေပၚသြားသည္။ အကၤ်ီၾကည့္သည့္ဆိုင္တြင္ျဖစ္ရမည္။ အေပၚကိုျပန္ေျပးတက္ျပန္သည္ ၊ ရမွရပါေတာ့မလားစိတ္ပူမိသည္။ အကၤ်ီဆိုင္ေရာက္ေတာ့ အကၤ်ီေပၚမွာမရွိေတာ့။ ဆိုင္ကေကာင္ေလးကိုေမးၾကည့္သည္။ သိမ္းထားပါတယ္တဲ့၊ ေတာ္ပါေသးရဲ့။ ေက်းဇူးအထပ္ထပ္တင္မိသည္။ ဟတ္ပီးနယူးရီးယားပါေျပာသည္။ 

ခ်မ္းစိမ့္ေနေသာရာသီဥတုက သူ႕အတြက္ ေႏြရာသီျဖစ္ေနသည္။ ေခြၽးေတြ အသားကုန္ထြက္ေနသည္။ အင္တာနက္ခေဆာင္ျပီးအျပန္ အျပင္ကေလေအးတိုက္တာေတာင္ သူအိုက္ေနေသးသည္။

အိပ္ေရးမဝလို႕လား ၊ အမိႈက္ ၆နာရီခြဲသြန္ရမွာေလာေနလား မသိ။ သူဒီေန႕ သည္းထိတ္ရင္ဖိုဇာတ္လမ္းေလး ႐ိုက္ခဲ့သည္။ 

သတင္းေကာင္းေျပာပါမည္ ၊ အမိႈက္ေတြအကုန္သြန္ျပီး ေရခ်ိဳးျပီး ၉နာရီမွ ထမင္းစားျဖစ္သည္။ ထီဂဏန္းထြက္လာသည္ ၊ မေပါက္ပါ။ :D ဒီေန႕ထိုးေသာထီသည္ ေစ်းၾကီးပါသည္။ ခါတိုင္းေစ်းေပါတာဘဲထိုးသည္။ ေစ်းၾကီးေသာထီသည္ ေပါက္လွ်င္ ပိုက္ဆံအမ်ားဆုံးျဖစ္ပါသည္။ 

အားလုံးေသာ ဘေလာ့ဂါမိတ္ေဆြမ်ား , ဘေလာ့ေလးကိုလာေရာက္အားေပးၾကေသာမိတ္ေဆြမ်ား "ဟက္ပီးနယူးရီးယား ၂၀၁၃ မွာ ေတာင္းတဲ့ဆုေတြ အားလုံးျပည့္ၾကပါေစလို႕ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းလိုက္ပါသည္"

ေလးစားစြာျဖင့္
လရိပ္အိမ္

Wednesday, December 26, 2012

ထြက္ေပါက္ခြင့္ေလး ............. ေပးပါ


ေပါ့ပ်က္ပ်က္အခ်စ္ေတြနဲ႕
ငါ့ႏွလုံးသားကို
မလွည့္စားပါနဲ႕ေတာ့လား

သူ႕အတြက္နဲ႕က်ခဲ့ရတဲ့
မ်က္ရည္ေတြမနဲေတာ့ပါဘူး။ 

သင့္မွာ 
ႏူးညံ့တဲ့ ႏွလုံးသားရွိရင္
ငါ့ ရင္ခြင္ထဲ
ခဏေလာက္ေတာ့
ဝင္ၾကည့္ခဲ့ပါ။

နင္နဲ႕ငါၾကားက
ဆက္ဆံေရးေတြက
ဒီေလာက္ေတာင္
စုတ္ျပတ္ေနျပီလား။

ဆက္ဆံေရးက
စုတ္ျပတ္သတ္ရုံဘဲ
ဒါေပမဲ့
ငါ့ႏွလုံးသားက
ဖာေထးလို႕မရေအာင္
ေပါက္ျပဲေနျပီ။

နင့္ႏွလုံးသားက
အျမဲအႏိုင္ရသူေလ။
ငါက နင့္ရဲ့ႏွလုံးသား
ဟိုး ေအာက္ဆုံးမွာ
ကြၽံေနလို႕
ေျခေထာက္နဲ႕ခြျပီး
ေက်ာ္တက္ရမလား
ဓားနဲ႕ခြဲျပီး
ထြက္လာရမလားလို႕ 
စဥ္းစားေနမိတယ္။

နင့္ရဲ့
ႏွလုံးသားေအာက္ဆုံးမွာ
ကြၽံေနရတဲ့အေၾကာင္းက
ငါ့ေပၚကို ငါ့ထက္
သံေယာဇဥ္ရွိတဲ့သူကို
နင့္ႏွလုံးသားထဲမွာ
ထည့္ထားလို႕ေပါ့။

ႏွလုံးသားကို
သိမ္းပိုက္သြားေသာသူမ်ား
တဆိတ္ေလာက္ေတာ့
ထြက္ေပါက္ခြင့္ေလး ..... ေပးပါ။

ေလးစားစြာျဖင့္
လရိပ္အိမ္

Thursday, December 13, 2012

သူငယ္ခ်င္းႏွင့္မိတ္ေဆြကြာျခားပုံ


တန္ဖိုးထားျခင္း၏ေနာက္ကြယ္တြင္.....ပုိစ္႔ ကိုျဖဳတ္ထားပါတယ္။
ကိုယ့္အေပၚဒီလိုလုပ္ထားေပမဲ့ ကိုယ္က လူတစ္ေယာက္ကို အပုတ္ခ်သလို ေရးထား ၊ သူ႕ရဲ့အီးေမးကိုလဲ ကိုယ့္ဟာမွတ္ျပီး တင္လိုတင္(လူ႕စည္းကမ္းကိုေဖာက္ဖ်က္ေနသလို)ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ မတင္ခ်င္ေတာ့လို႕ပါ။(ဖတ္ျပီးသြားေသာသူမ်ား ၊ သူ႕ကိုသံေယာဇဥ္ရွိေနေသးတယ္လို႕ေတာ့ မထင္ေစခ်င္ပါ)
ကြန္မန္႕ေပးခဲ့သူမ်ားကိုလဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ 
ဒါေၾကာင့္ ကိုဏီလင္းညိဳ နဲ႕အေမးအေျဖလုပ္ထားတာေလးရယ္ ၊ ကဗ်ာေလးရယ္ ကိုဘဲ ျပန္တင္လိုက္ပါတယ္။ ကြန္မန္႕ေပးသြားသူမ်ားကိုလဲေလးစားတဲ့အေနနဲ႕ကြန္မန္႕ေတြျပန္တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။

ေမးသူက ဘေလာ့ဂါလရိပ္အိမ္ျဖစ္ျပီး ေျဖသူက သက္တံဆယ္စင္းမွဘေလာ့ဂါစာေရးဆရာကိုဏီလင္းညိဳ ျဖစ္ပါတယ္။

သူငယ္ခ်င္းနဲ႕ မိတ္ေဆြ ဘာကြာလဲ။ ေက်းဇူးျပဳျပီးေျဖေပးပါ။
သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ... ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက အတူတူ ယွဥ္တြဲႀကီးျပင္းၿပီး ရင္းႏွီးခင္မင္ခဲ့တဲ့သူလို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္...
မိတ္ေဆြကေတာ့ ႀကီးမွ ေတြ႔ဆံုခင္မင္ၾကတဲ့ သူမ်ိဳးေတြလို႔ ယူဆမိတယ္...
အဲ့ဒီေတာ့ ရင္းႏွီးတဲ့ နက္႐ိႈင္းမႈပမာဏတစ္ခုေတာ့ ကြာမယ္ထင္ပါတယ္...

ဒါဆို ဒီမိတ္ေဆြေတြကို သူငယ္ခ်င္းလိုေပါင္းလို႕မရဘူးေပါ့ အဲလိုလား
အဲ့ဒီလိုလည္း မဟုတ္ျပန္ေသးဘူးဗ်...

ရင္းႏွီးတဲ့ နက္႐ိႈင္းမႈပမာဏတစ္ခုေရာက္ရင္ သူငယ္ခ်င္းလုပ္လို႕ရျပီေပါ့ အဲလိုလား
ဟုတ္တယ္...
ကၽြန္ေတာ္ဆိုလည္း...ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြ ရွိခဲ့တယ္...။
ျပည္ပထြက္ျဖစ္ေတာ့ ေ၀းသြားတယ္...
သူတို႔နဲ႔ျပန္ေတြ႔တဲ့အခ်ိန္မွာ အေျခအေန၊ အေတြးေခၚယူဆပံုေတြ နည္းနည္း ကြာသြားတယ္...
ဒါေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာ သူတို႔ကို ေနရာေပးေနမိဆဲပဲ
ႀကီးမွေတြ႔ျဖစ္ၾကေပမယ့္လည္း... တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ၾကားမွာ၊ နားလည္မႈေတြ အားေကာင္းလာတာနဲ႔အမွ်၊ သူငယ္ခ်င္းေတြလို ခင္မင္လာႏိုင္တာပဲေလ...
ေျပာရင္းနဲ႔ ရႈပ္ကုန္ၿပီထင္တယ္... :D

ဟင့္အင္း မရွုပ္ပါဘူး။ သေဘာေပါက္သြားျပီ။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ဟုတ္ကဲ့

ေနာက္တစ္ခုေမးခ်င္တယ္။ ဒီလိုမိတ္ေဆြေတြကို ကိုယ့္ဘက္က သူငယ္ခ်င္းလို သေဘာထားေပမဲ့ သူ႕ဘက္က မိတ္ေဆြလိုသေဘာထားေတာ့ နားလည္မႈေတြလြဲတတ္တာေပါ့ ဟုတ္လား
ကိုယ့္အေပၚမွာ မနက္႐ိႈင္းတဲ့ မိတ္ေဆြေတြကို ကိုယ္က သူငယ္ခ်င္းလို႔ သေဘာထားမိရင္... ထားမိတဲ့သူဟာ... စိတ္ပင္ပန္းရမွာ အမွန္ပါပဲ

ဟုတ္ကဲ့ခုလိုေျဖေပးတဲ့အတြက္
အမ်ားၾကီး ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ကိုဏီလင္းညိဳ

လရိပ္ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာ ပါ။

လူၾကီးမိတ္ဆက္ေပးတိုင္း
သူငယ္ခ်င္း
မျဖစ္ရေတာ့ဘူးလား။

သူငယ္ခ်င္း မဟုတ္ရင္
နင္ကဘာကိုထင္တာလဲ။

ငါကေတာ့ 
လူၾကီးမိတ္ဆက္ေပးတာ
သူငယ္ခ်င္းလို႕ဘဲထင္ခဲ့တာ။

တကယ္ေတာ့ 
ဒါဟာ
မိတ္ေဆြတဲ့။

ငါဟာ နင့္ရဲ့
သူငယ္ခ်င္း
မဟုတ္ဘူးဆိုတာ 
သိပါျပီ။

သူ႕ဘက္က
မိတ္ေဆြလဲ
မဟုတ္ဘူးဆိုဘဲ။

မိတ္ေဆြမက်
သူငယ္ခ်င္းမက်သူနဲ႕
ဆက္ဆံရတာ
ငါဘာျဖစ္သြားျပီလဲ။

ရင္ထဲမွာ တကယ္
ထိခိုက္မိပါတယ္။

ေလးစားစြာျဖင့္
လရိပ္အိမ္

ကြန္မန္႕ေတြ




မမလရိပ္ေရ ေသေသခ်ာခ်ာေလးဖတ္လိုက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းမက္တာခ်င္းတူတယ္ေနာ္။ တကယ္စိတ္မေကာင္းဘူးမမရယ္။ ရင္မွာလာၿငိရင္ ၿငိတဲ့သူက ရံႈးတာမမရဲ႕။ အေနာ္ကေတာ့ အၿမဲတမ္းရံႈးေနတဲ့သူေပါ့။

ahphyulay said...
အင္း...
ရွည္ရွည္ေရးထားလိုက္တာ..၊
သူငယ္ခ်င္း လို ့ သတ္မွတ္ရင္လည္းသူငယ္ခ်င္း
ေပါ ့၊ သူဘယ္လိုပဲ ၿပင္ၿပင္ ကိုယ္မၿပင္ပဲ
အခင္အမင္မပ်က္ေနလို ့ရမယ္ထင္တာပဲ။
မေရးတာ ၾကာသြားလို ့ ေတြးတာလည္း
ခ်ာ သြားႏိုင္ပါတယ္ေနာ..။

စံပယ္ခ်ိဳ said...
jas လဲသူငယ္ခ်င္းၾကိဳက္တယ္
ေမေမကမေပါင္းရဘူးဆုိတာေတာင္ခုိးျပီးေပါင္းတယ္
ခုမွပဲ မိတ္ေဆြနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းဆုိတာေလးခြဲျခားျပီးျမင္လုိက္ရတယ္
ဖုန္းနံပါတ္ေျပာင္းသြားျပီေနာ္ ေနာက္ရက္ေပးထားအုန္းမယ္
အရင္နံပါတ္ပ်က္သြားလုိ႔ပါ
ခ်စ္တဲ႔ sis jasmine

လရိပ္အိမ္ said...
ဟုတ္တယ္ ကိုahphyulayေရ
ေယာက္က်ားေလးအခ်င္းခ်င္းအေနနဲ႕ၾကည့္ရင္ ဒါဟာဘာမွမျဖစ္ေလာက္တဲ့ကိစၥ။
လရိပ္မွာလဲ မိန္းကေလးသူငယ္ခ်င္း အဲလိုေတြရွိတာဘဲ။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္ကဒီလိုဘဲေအာင့္အီးသည္းညည္းခံျပီးေပါင္းတယ္။ ကိုယ့္ကိုလာေၾကာတာသိရက္နဲ႕ေပါင္းတာ။ အခင္အမင္မပ်က္ခ်င္လို႕ေလ။
ခုက အဲလိုမဟုတ္ဘူးေလ ၊ လရိပ္ကမိန္းကေလး ၊ သူက ေယာက္က်ားေလးေလ။ ကိုယ္ကသူငယ္ခ်င္းလိုဘဲဆက္ဆံတာ ၊ သူ႕ဘက္က သူငယ္ခ်င္းလိုလဲမဆက္ဆံ၊မိတ္ေဆြလိုလဲ မဆက္ဆံေတာ့ လရိပ္ကခံစားတတ္တဲ့သူဆိုေတာ့ ဒီလိုအျပဳအမူမ်ိဳးေတြ လရိပ္မခံစားႏိုင္ဘူး။ လရိပ္က စာေရးဆရာမဟုတ္ေသးေတာ့စာေရးဆရာလိုေတာ့ မေရးတတ္တာအမွန္ပါ။ လရိပ္ဝတၳဳေရးေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ေလဘယ္မွာလဲ ဝတၳဳလို႕မတပ္ထားပါဘူး။ လရိပ္ရဲ့မေက်နပ္ခ်က္ေတြကို ဒိုင္ယာရီအေနနဲ႕ဘဲေရးတာပါ။ စာအုပ္ထဲမွာမဟုတ္ဘဲ အင္တာနတ္မွာ ေပၚတင္ေရးတဲ့အတြက္ ေယာက္က်ားေလးေတြဘက္ကၾကည့္ရင္ ဒီကိစၥဟာမေရးသင့္ဘူးလို႕ထင္ၾကမွာအမွန္ဘဲ။
"သူဘယ္လိုပဲ ၿပင္ၿပင္ ကိုယ္မၿပင္ပဲ အခင္အမင္မပ်က္ေနလို ့ရမယ္ထင္တာပဲ။" လို႕မိန္းကေလးဘက္က(ညီမေလးတစ္ေယာက္အေနနဲ႕) မခံစားေပးႏိုင္ဘဲနဲ႕ေျပာဖို႕မသင့္ပါဘူး။ ကိုယ္က သူငယ္ခ်င္းလိုဘဲ ဆက္ဆံေပမဲ့ သူ႕ဘက္က သူ႕ကိုလိုက္ေနတယ္လို႕ထင္မွာ အမွန္ပါဘဲ။ လရိပ္မၾကိဳက္တဲ့ေယာက္က်ားေလးတစ္ေယာက္(ဆရာဝန္)ကို အဲဒီဆရာဝန္က အဲလိုအေနနဲ႕ထင္ရင္ လရိပ္သိကၡာက်တယ္လို႕ခံစားရပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ လရိပ္ဘက္က သူ႕ကို သူငယ္ခ်င္းအေနနဲ႕စြန္႕လႊတ္ပါတယ္။

Sweety Snow said...
သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ပတ္သက္ရင္ ပိုခင္တဲ့သူက ပိုခံစားရတာပဲ.. အဲဒါကိုမွ ခံစား၀မ္းနည္းတတ္တ့ဲသူက ပိုခံစားရတာေပါ့ . လရိပ္ရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြအားလံုးကို နားလည္ေပးလို႔ရပါတယ္..။ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ ..

ညီလင္းႏိူင္ said...
အကူအညီလိုအပ္ခ်ိန္မွာ အဆင္သင္႔ ရွိေနေပးသူ ...
ခင္မင္မႈတစ္ခုထဲနဲ႔ ၿပန္ရေကာင္းေစရယ္လို႔
မသတ္မွတ္ပဲ ကူညီေပးသူ ...
ကိုယ္႔အက်ိဳးကို အၿမဲလိုလားတတ္သူ ...
မိမိကြယ္ရာမွာ ၿဖစ္ေစ ဘယ္ေသာအခါမွ
ကိုယ္႔မေကာင္းေႀကာင္း မေၿပာတတ္သူ ... ဟာ
မိတ္ေဆြစစ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ရွိသင္႔တဲ႔
ဂုဏ္အဂၤါေတြနဲ႔ ညီညြတ္သူလို႔
ကြ်န္ေတာ္ အႀကမ္းဖ်င္း မွတ္သားဖူးပါတယ္ ။
မိတ္ေဆြစစ္ေတြရဲ႕ ေမတၱာအရိပ္ကိုသာ
ထာဝရ ရရွိ ပိုင္ဆိုင္ႏိူင္ပါေစ ညီမေလး ။

လြင္ျပင္လႈိင္းငယ္ said...
သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ မိတ္ေဆြဆိုတာကို ခြဲျခားေပးတဲ့ ပို႔ေကာင္းေလးဖတ္ရလို႔ ေက်းဇူးပါ လရိပ္ေရ

ခ်စ္စံအိမ္ said...
လမင္းလည္းသူငယ္ခ်င္းအရမ္းခင္တတ္တာ ငယ္ငယ္ကဆိုသူငယ္ခ်င္းေတြေက်ာင္းေၿပာင္းရင္လိုက္ေၿပာင္းတတ္တယ္ ငုိရတယ္ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ လမင္းအက်င့္ေပါ့ အရမ္းခင္တတ္တယ္ ကုိယ္ကုိမခင္ရင္လည္းလမင္းက မခင္ေတာ့ေအာင္ေနတယ္..
လရိပ္ခံစားခ်က္ေလးေသခ်ာဖတ္သြားတယ္ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းနဲ ့ဆုံစည္းနိုင္ပါေစ






Tuesday, December 4, 2012

လိုက္ေလ........ ေဝးေလ


ကိုယ့္ဘက္က စျပီးခ်စ္ရတဲ့
တစ္ေယာက္ေသာသူကို
ဘယ္ေတာ့မွလဲ မေမွ်ာ္နဲ႕
ဘယ္ေတာ့မွလဲ ခ်စ္ဖို႕မၾကိဳးစားနဲ႕။

သူတစ္ခုခုေျပာတိုင္း
ကိုယ္ခံစားရတယ္။

ငါ နင့္ကို
တကယ္ေတာ့
မခ်စ္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။
မသိစိတ္ကခ်စ္ခဲ့ျပီး
သိစိတ္မွာမုန္းေနမိတာ။

အမုန္းမရွိတဲ့
အခ်စ္မရွိတဲ့
ႏွလုံးသားမပါတဲ့သူ
ျဖစ္ခ်င္တယ္။

ဒါမွ
ငါ့ႏွလုံးသားမွာလဲ
ဒဏ္ရာဆိုတာ
မရွိေတာ့ဘူးေပါ့။

ဒဏ္ရာမရွိရင္
ခြဲစိတ္စရာလဲ
မလိုေတာ့ဘူး။

ခုေတာ့
ငါ့မွာ ႏွလုံးအတုနဲ႕
အသက္ဆက္ရွင္ေနရပါလား။

ႏွလုံးအတုနဲ႕ဆိုရင္ေတာ့
အခ်စ္တု အမုန္းတုေတြမ်ား
ထြက္ေပၚလာမလားဘဲ။

အခ်စ္စစ္ အခ်စ္မွန္
မရွိေအာင္
နင္လုပ္ခဲ့တာဘဲေလ
ခုခ်ိန္မွာ
ငါဘာတတ္ႏိုင္မွာလဲ။

I Miss U လို႕
မေျပာျဖစ္တာ
ၾကာခဲ့ေပမဲ့
ငါခုထိ နင့္ကို
လြမ္းဆဲပါဘဲ။

သတိရျခင္း
တမ္းတျခင္း
လြမ္းဆြတ္ျခင္းေတြ
ခံစားရျခင္းမွ 
ကင္းလြတ္ခြင့္ရခ်င္တယ္။

အလြမ္းေတြရယ္
ခ်ဳပ္ျငိမ္းေပးပါေတာ့ေနာ္။


ေလးစားစြာျဖင့္
လရိပ္အိမ္